شریعتی...

                نمی دانم .... نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شد . 

     نمیخواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت . 

 ولی بسیار مشتاقم که از خاکه گلویم سوتکی سازد ، 

 گلویم سوتکی باشد به دست کودکی گستاخ و بازیگوش  

واو یک ریزو پی در پی دمِ خویش را در گلویم سخت بفشارد . 

 و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد .  

بدین گونه بشکند هر دم سکوت مرگبارم را !

دکتر چمران...

محتاج عشق کسی که محتاج عشق است در دنیای

تنهایی با محرومیت میسوزد و جز خدا کسی نمیتواند انیس

شبهای تار او باشد و جز ستارگان اشکهای

 اورا پاک نخواد کرد و جز کوههای بلند رازو نیاز او را

نخواهند شنید و جز مرغ سحر، ناله صبحگاه

او را حس نخواهد کرد. عشق است که روح مرا به تموج وا

میدارد و قلب مرا به جوش می آورد.

استعدادهای نهفته مرا ظاهر می کند و مرا از خود خواهی و

 خود بینی می راند. دنیای دیگری حس میکنم و در عالم وجود

محو میشوم. احساس لطیف ، قلبی

حساس و دیده ای زیبا بین پیدا میکنم. لرزش یک

برگ ، نور یک ستاره دور، موریانه کوچک ، نسیم ملایم

سحر ، موج دریا و غروب آفتاب ،

همه احساس و روح مرا می ربایند و از این عالم مرا

 به دنیای دیگری می برند. اینها همه و همه از تجلیات

 عشق است!